Kahramanmaraş merkezli sarsıntı felaketinde birinci haftayı arkamızda bırakırken, on binlerce kaybedilen canların geri gelmeyeceğini bilerek arkasında kalanları yaşatmanın sıkıntısındayız. Sarsıntıdan etkilenen bölgenin 13 milyondan fazla olan nüfusunda bölgede evsiz kalanlar kurulmaya başlanan çadır kentlerde bir süre ömür sürecek üzere görünürken, süreksiz ikamet olarak konteynerlar da bölgeye gönderilmeye başlandı. Birinci 48 saatin değerli olduğu bu üzere felaketlerde 1999 Marmara Gölcük Sarsıntısı sonrası bölgede yaşayanların sıklıkla görmeye başladı yer yer kent efsanelerine de neden olan acil durumlara yönelik konteynerlar sorulmaya başladı. İçinde materyal de barındıran konteynerlar deprem bölgelerinde olsaydı ‘İlk günlerde yaşanan teçhizat ve temel gereksinim zahmetlerine deva olur muydu?’ merak ediliyor.
LDP eski Lideri Cem Toker, 1999 sarsıntısı sonrasında bilhassa Marmara’daki kentlerde toplanma alanlarına yerleştiren bu konteynerleri sorguladı.
İstanbul’da birtakım bölgelerde hala bulunduğu belirtilen konteynerlerin akıbeti ise düşündürdü.
Kimileri 24 yıldır bunu sorgulamaya devam ederken,
Çok eskilerden gelen bir anı halinde hatırlayanlar da vardı.
Fikir yürütenler olurken,
Akla gelenlerin misal şeyler olması da farklı düşündürücüydü.
Tabi sorun yalnızca idarelerde değil yönetilenlerin de bu bahiste dahli olmalıydı.
Kimileri durumun vahametini anlayamazken,
Sadece aşikâr taraftan bakılıyor olması da başka tartışma konusu oldu.
Yönetim bazında bürokrasi ya da siyaset fark etmeden algı da düşündürürken, bir uzmandan gelen karşılıklar dikkat çekti.
Türkiye Anıt Etraf Turizm Kıymetlerini Muhafaza Vakfı onur üyesi olduğu belirtilen mimar Serhat Şahin’in açıklamaları durumu özetledi.
Konteyner içindeki gereçler belirlenen periyodlarda denetim edilmek ve ömrü dolanlar değiştirilmek üzere konumlandırılmıştı. 2000’li yılların başında İstanbul Valiliği Afet İdare Merkezi tarafından 762 mahalle ve 173 köye yerleştirilen turuncu renkli yaklaşık 2 bin konteynerin birçoğu vakit içinde hırsızların gayesi haline geldi ve yağmalandı.
“İlk yetki İstanbul Valiliği Afet İdare Merkezi’ndeydi. Daha sonra ilçe belediyelerine devredildi.”
Belediyeler de ilgilenmedi. Belirttiğim üzere ne gereç denetimi yapıldı ne de materyal güncellemesi. Sonrası malum hırsızlık ve yağma…
Ana vurucu tespit ise son cümlede gizliydi.
